O mnie

Prawie 10 lat temu, ruda puchata kulka, zmieniła moje życie już na zawsze. Przez te lata przewinęło się przez mój dom kilkanaście kotów, a zostały w nim do dziś trzy: 10 letni Imbir, 9 letnia Choco i prawie 4 letnia Kruszka. W 2020r. pożegnałam moją kocią staruszkę Bunię, która była ze mną przez 5 ostatnich lat swojego życia. Znam szaleństwa młodości 4 tygodniowych kociąt i spokojną starość schorowanej 15 letniej kotki.

Często się śmieję, mówiąc – im więcej uczę się o kotach, tym więcej wiem o ludziach. Chociaż niejednokrotnie to szczera prawda. Nasz układ nerwowy, wrażliwość na dotyk, ból, odczuwanie radości, smutku, dążenie do przyjemności, zalety nagrody, negatywny wpływ kary – jakże nam ludziom znajome i bliskie.

Moja przygoda z behawiorystyką zaczęła się tak naprawdę od studiów podyplomowych na Wyższej Szkole Europejskiej im. Ks. J. Tischnera w Krakowie na kierunku „Behawiorystyka zwierząt towarzyszących”. Opiekunem kierunku i głównym prowadzącym była Zula Przybylińska, która swoją ogromną wiedzą i podejściem do studentów (lekko na egzaminach nie było), zaszczepiła we mnie pasję do zdobywania wiedzy. Tu również zdobyłam solidne podstawy do behawioralnej pracy z psami.

Denerwowało nas ogromnie, gdy pytaliśmy o rozwiązanie jakiegoś przypadku, a Zula odpowiadała – to zależy…Dzisiaj wiem, że to była najcenniejsza lekcja – nie ma dwóch takich samych ludzi, kotów, przypadków, problemów. Każdy jest inny. Każdy wymaga w jakimś zakresie indywidualnego podejścia. Tak właśnie staram się dziś pracować.

Kolejnym naturalnym etapem był jedyny wówczas w Polsce roczny kurs „Studium kot: zachowania prawidłowe i zaburzenia behawioralne” w Warszawie prowadzony przez Joannę Iracką, Agatę Sowińską oraz Marię Habrowską. Tu już wiedza tylko o kotach.

Z przyjemnością pochłaniałam kolejne porcje wiedzy na konferencji „Algorytmy postępowania w medycynie behawioralnej psów i kotów” Joël’a Dehasse (lekarza weterynarii, behawiorysty i terapeuty rodzinnego w jednym).

Kongresy weterynaryjnej medycyny behawioralnej to dwa dni wykładów i paneli dyskusyjnych, prowadzonych głównie przez najlepszych lekarzy weterynarzy w Polsce i behawiorystów w całości poświęcone np. zachowaniom lękowym (Nie bój się lęku 2018 r.), starości psów i kotów (Starość też radość 2019 r.), wpływie chorób kardiologicznych, nowotworowych i endokrynologicznych na zachowanie zwierząt, agresji kotów, wpływie dobrostanu opiekuna na terapię behawioralną zwierzęcia (2017 r.)

Dobry łyk wiedzy z zakresu żywienia kotów dały mi: konferencja „Otyłość i nadwaga u psów i kotów – przyczyny, konsekwencje, zapobieganie” oraz szkolenie „Podstawy żywienia kotów. Niezbędnik opiekuna” prowadzone przez Karolinę Hołda.

„Emocje zwierząt – szczęśliwsze zwierzęta, głębsze relacje” to ciekawa z innej strony konferencja dr Karoliny Westlund – Friman szwedzkiego etologa i behawiorysty, która opowiadała o wpływie matczynej opieki na rozwój społeczny zwierząt, wpływie separacji na rozwój mózgu i podatności na stres, zabawie zmieniającej ekspresję genów i rozwijającej umiejętności poznawcze, problemów wynikających z hamowania wrodzonej ciekawości zwierzęcia.

Fantastyczne spojrzenie na swoje umiejętności (a raczej konieczność ich doskonalenia), a jednocześnie zachwyt nad szybkością uczenia się zwierząt przyniosły czterodniowe warsztaty w Rancho Stokrotka „Najpierw wytresuj kurczaka”. Kto by pomyślał, że można czegoś nauczyć kury … A owszem. Kury uczyły się szybciej niż my … a my uczyliśmy się na naszych błędach.